Çdo mëngjes në skajin e rrugës që “prek” shiritin e asfaltuar dhe “Parkun e Kusarëve” në Gjakovë, shihen dhjetëra punëtorë krahu që dalin për të kërkuar punë. Ata presin ndonjë ftesë të ndokujt që ka mbetur për të hapur ndonjë kanal, për të copëtuar dru, apo për ndonjë punë që kërkon mund fizik. Këtë e bëjnë ata me dëshirë, por u ndodhë që punëdhënësit nganjëherë të mos u paguajnë aq sa meritojnë. Këta janë punëtorët e krahut. Dita e tyre fillon në ora gjashtë të mëngjesit, në pritje të ndokujt për t’u ofruar punë. Vijnë nga vende të ndryshme , vetëm sa për të nxjerr kafshatën e bukes. Por ka edhe të atillë që me javë të tëra s’kanë nxjerrë as një euro. Shumica e tyre vijnë nga fshatrat e Malësisë së Gjakovës , këndej e andej kufirit por nuk mungojnë as nga qendrat tjera të Kosovës. I kishim vizituar para shumë vitesh, bile më shumë se një dekade. Të njëjtën gjendje e pamë edhe tash , në këtë periudhë pandemie.
Atëherë, kur i kishim pyetur, djaloshi rreth 22 vjeçar E. TH. kishte ardhë nga Shën Mëria e Kukësit të Shqipërisë për të kërkuar punë në Gjakovë. Kishte dëgjuar se këtu mundë të ketë punë, por pa e ditur se për një sezon pune disa muajsh të vitit mundë të mbledhë vetëm 200 euro. Kjo I bie që shumë mëngjese të vjen e të presë kot ndonjë thirrje për punë siç I ka ndodhur edhe në ditën kur ne bëmë këtë bisedë….( shkrimi plotë në Revista online nr.148)
