Në stinën e pemëve të hershme, pas qershisë vjen edhe dudi. Por dudat rrallë po gjenden nëpër oborret tona. Dikur nuk kishte shtëpi në Gjakovë që nuk kishte një dudë, të zi apo të kuq ose të bardhë…Të ëmbël, të mëdhenj e të vegjël ta kënaqeshin shpirtin! Dudat e mëdhenj ishin për të gjithë. Vinin krejt mëhalla me marrë duda. Dikush nga fëmijët hipte lartë në pemë dhe shkundte degët, ndërsa dy veta poshtë me ata “safrabezat” tradicional mblidhnin këtë pemë të shijshme…. Bëhej garë kush i ka dudat më të ëmbël! Kujt i bënë më shumë hije në verë!
Sot duda ka shumë pak. Më së shumti ka në rrugën kryesore që të qon drejt qendrës së qytetit. Por këta nuk janë dudat e dikurshëm të Gjakovës!!!! Kanë ardhë dudat e rinj…. Këta janë vetëm një emetim i tyre që tash e kanë rolin e dekoruesve midis dy rrugëve, që verës përcëllojnë nga të nxehtit.
Mirëbollë. Këta duda që i fotografuam të dielën në mëngjes, pos dekorit, na bëjnë ta kujtojmë atë kohën kur në mbrëmje, në oborret e gjelbëruara i gostitnim mysafirët. Kishte lezet!
