Saturday, August 31, 2024
Gjakova Presss

Ruzhdi Sefa: SKICA NGA BURGU

PAKOJA E PARË NGA FAMILJA

Hetimet nga ana e zyrtarëve të Sigurimit Shtetror të Jugosllavisë- dega në SPB të Gjakovës nuk filluan nga dita e parë që me “futen” në qeli të Burgut. Disa ditë unë shetisja nëpër qeli dhe “supozoja” se (për) cilën (nga  veprat) angazhim timin e kanë kualifikuar të kundërligjshëm!

Në mengjes u hap dera e hekurtë mbasi “shuli” me një kërkëllimë që delë kur hekuri fërkohët me hekur dhe u paraqit figura e një përsoni të uniformuar (“Gardiani I burgut”) dhe një përson (“civili”) me një kovë të emajlueme por e cëkrruar në disa vende (që ishin njolla të zeza në emajlin e bardhë) plotë me një lëng ngjyrë-çaj në njeren dorë dhe një “kutlaqe” (garuzhde) në tjetrën. Unë shtanga dhe s’dija si të veproj derisa gardiani (G) me udhëzoj butësisht

G: Sille atë  sahanin nga  alumini këtu. Mbaje lugën ! dhe “civili” hudhi dy ose tri kutlaqe me lëngë në sahanin që e mbaja me një dorë pa ditur se si me veprue. Dera u mbyll para syve të mi dhe rrapllima e “shulit” u rikëthye në veshet e mi.                E lashë sahanin mbi dysheme dhe skisha ide se si me veprue. Lëngu në sahanin në dysheme  avullonte dhe aroma më gudulisi hundët. Dikur e morra një lugë lëngu dhe nuk kishte asnjë shije por që ishte I vakët. Dikur e piva të tërin ashtu sikurse ishte: pa shije dhe tashmë i ftoftë!

Vazhdoja të qëndroja në qeli duke I lëxuar shkrimet në muret. Askush nuk u muerr  me mua.   Dikur “shuli” përseri u ba i gjallë  dhe tashti u paraqit figura e një përsoni tjetër të uniformuar   dhe dy përsona cilivë : njeri me një kovë të emajlueme por të cëkrruar në disa vende plotë me gjellë që avullonte në njeren dorë    dhe një “kutlaqe” (garuzhde) në tjetrën e tjetri civil  me “kosh nga plasmasi” plot me copa buke prej ku e morri një pjesë dhe ma dha pa bëzë. Tashti nuk prita që dera të mbyllet dhe sahanin me gjellen e “shtrova” në dysheme dhe u ula pa e lëshuar copën e bukës nga dora. Fillova të ha i uritur pa masë dhe dikur u kujtova se aty ishte “kiblla” dhe uji në “kantë”  për ti pastrue duart paraprakisht! Këtë e bëra pasi edhe më e vogla pjesë e gjellës u përla nga sahani me kafshaten  e fundit të bukës. Isha I lodhur dhe dikur me zuri gjumi. Më zgjuan zërat (Z) që dëgjoheshin nëpër koridorin e katit të qelive :

Z1: E kanë sjell një profesor nga Prishtina!

Z2: Kush na qenka ky? Mos e kanë këthye prof.  Shefqetin more?

Z1: Ata në dhomen nr.2 mund ta marrin vesh ngase është në qelin afër tyre!

Z2:  Ju dhoma 2 interesohuni kush është në qelin nr.3 ! Qelia 3 lajmërohu!

G: Mbyllni more gojen se po ju erdha aty jua tregoj qejfin!

Pasi pushoi zëri i gardianit në muri nga ana e majtë e qelisë u dëgjuan trokitje “Tup tup! Tup tup!”. “Tak tak !” Ato të parat ishin nga të rënat me grusht e këto të fundit nga të rënat me gishtin e dorës ose …ku ta dija unë !

Unë :  ( me veten time) Pra unë qenkamë në qelin nr.3! Këtu afër dhoma nr.2! Po ato zëra nga    dolen? Kush janë  këta të burgosurë që aqë shpejtë e kuptuan prezencen time këtu? Mos   jam në  kllapi more? Çka po ndodh me mua?

Dikur duke ngritur koken kah pllafoni fillova me shique nëpër grillat mbi derën e qelisë. Shikimi u ndalue në një bregore shumë large që ma kujtonte Çabratin e Gjakovës. Sa mundet me qenë large prej burgu? Në cilen pjesë të Pejës është ky burg? Si nuk kam “lidhje” me të gjitha këto detaje! Po kështu e ka kur vetëm studion dhe merrësh vetëm me libra! E tashti nuk dinë as cili  është (roli i) gardiani e as kush është hetues, kush  prokuror, gjyqëtar e avokat dhe cili është e do të jetë roli I tyre në këtë pjesë të jetës (dramës) tënde ! Po te e fundit çka më janë nevojitur këta mua deri tashti !? Po mbasi nuk të janë nevojitur pse ke “hy nëpër lakra” dhe ke hyrë në “luftë” me shtetin e pushtetarët ? Ja pafsh hajrin e e bajsh me shëndet!

Kishin kalue disa ditë duke shetitur nëpër qelinë “time” por me mendje shetitja edhe kahmos tjetër gjithëherë njëlloj: çaji, gjella dhe një copë buke dhe kur fillonte të ngrysej edhe një “supë” nga të mbeturat e gjellës së mesditës dhe fikja e dritës dhe shtrati “I butë” dhe përseri zgjimi nga zëri kumbues I gardianit kujdestar (ngase koridori jehonte gjithëherë!) për tu zgjuar heret në mengjes.  Sapo e kisha pi me rufi çajin pa sheqer, por që filloj të më pelqente, “shuli” dhe zëri i gardianit:

G: Dil jashtë! Eja me mue!

I mbatha këpucet (pa lidhëset që së bashku me orën e dorës, rrypin e pantollonave dhe kollaren, pastaj kuleten dhe çdo gjë që kisha në xhepa mi kishin marrë me të hyrë në burg dhe për ketë me dorëzuan një dëftesë!) dhe i shkova nga pas gardianit. Shkallëve tatpjetë dhe në një oborr I maaaaadh që mu duk sa një stadion futbolli I rrethuar me mure të larta mbi 5 m që kufizohejë me tela xhëmbor ku disa njerëz shetisnin me duartë të kryqëzuara mbas shpine dhe dy e nga dy përshpërisnin me  zë të ulët mes vedi. U hap një derë hekuri dhe tjetri me përcolli nëpër disa shkallë të ngushta e të thepisura (si shkallët e minareve në xhami-siqë m’I  kanë përshkruar!) dhe u gjenda në një koridor me përplot dyer. Me futen në njeren nga ato dhe përpara me dolën dy përsona që unë i njihja: një zonjë M, gruaje e profesorit tim nga gjimnazi (që unë as që e kam ditur se ku e çka punon!) dhe S. S. me të cilin  nuk kanë kalue shume muaj që isha në zijafetin e fejesës së shokut tim A. Për S. e dija ku punon: “në UDB e Gjakovës!” si flitej nëpër qytet! Ua diktova gjeneraliet dhe pyetja e parë:

S: A e di pse je këtu?

Unë: Jo ! As që ja kam idenë!

S: Ani, ani  se do të të kujtohët !

Unë: Këtu në vendimin që më është dorëzuar shënon vetem ” Masë parandaluese iIzolim  me kohë të pacaktuar!” Pse ? Sa ?

S: Deri sa të kujtohesh përse je këtu! Dhe doli!

M: Nuk mundem me të ndihmua asgjë! A ke shumë të ftofët? dhe e bindur në përgjigjjen pozitive ngase ajo dukej nga gjendja ime në të cilën isha katandisur e ktheu nxehsen elektrike që të rrymon nxehtësinë kah këmbët e mija.

Unë: Të lutem ju thue në shtepi që të mi dërgojnë një palë qorape të leshta?

Ishte kërkesa ime e vetme POR e cila nuk mu plotësue për javë ! Nuk kisha të drejtë për “kërkesa!” Dhe pas gjithë atyre ditëve  më në fund një ditë u hapë dera e qelisë dhe gardiani me urdhërojë:

G: Merre këtë pako dhe ato që nuk të duhen I këthen po me këtë pako!

Ishte një pako kartuqi me gjërat nga më të ndryshmet ! Dhe duke I nxjerrur me mendje “fluturova” në shtëpi, në Gjakovë  ku duke u  përgatitur  pakoja  është “zhvilluar” (hipotetikisht)  kjo bisedë:

Nana: Po fus edhe një pako cigare e një shkrepse se mbasi është vetëm në qeli mundet që e banë shoqërimin me cigare!

Baba: Jo moj se ai e ka kryet e fortë dhe nuk luhatet! Nuk e ndez ai cigaren ! Të gjithë jeni    dëshmitarë se sa ka luftue ai kudër duhanxhijve! Sa herë I kam thenë “ndeze një me mue     ! ” e atij as me I shkue mendja! Futni ndonjë keks a ndonjë çokollatë se ai nga ato preferon!

Tota: E ka koken e fortë por kanë me ia zbutur UDB-ashat! Futni ndonjë libër!

Feti: Poooo se e kanë pas dërgue në pushime atje dhe edhe libra e lënë me lëxue e besa edhe TV  ia  sigurojnë !

N: Të mbrendshmet e dimrit po I fus ngase po mbanë moti I ftoftë këtë prill e kush e di se me   cilat  rroba  ka qenë kur e kanë marrë. Edhe nja dy palë çorape se helbete ! Edhe këtë trikon e trashë po se po!

B: Po pse moj grue po ndjell keq? Po a ka me dimnue atje a? Mos fut gjitha ato gjëra! Pastaj  kanë thanë pako me vetem 5kg e aty  ke me shti   edhe ushqime!

Por zëri I gardianit:

G: Hajde djalo! A I ke ba gadi gjerat që do me I këthye? më “këtheu” në qeli dhe shpejt e shpejt I futa të mbrendshmet nga  trupi dhe (I ktheva)  cigaret dhe shkrepsen në pako prej kartuqi dhe ia dorëzova gardianit! Qorapat nuk I hoqa nga këmbët por saora I  shtova edhe një palë nga ato të sapoardhurat. Tashti sërisht I përshkova nëpër duar të gjitha ato që mi kishin sjellur nga shtëpia dhe fillova me qa! Vaji nuk dëgjohej por dënesët thue se  “gurgollojshin”  nga gryka si uji I burimit të madh! Dhe herë pas here flisja me zë:

Unë: A moj Nana ime! A more Baba im! Shumë telashe po ju nxjerri! InshAllah Fatonin  nuk e nxjerrin nga puna!  Ani F. ka planifikua që këtë verë me u martue! Krej u çrregullue! Asgjë nuk ka me qenë ashtu sikurse më parë! E për të gjitha unë do të ndihem  fajtor tërë kohën!

Në ndërkohë G e kishte hapur derën, kuzhinieri  pa e diktua unë vet  e kishte marrë  sahanin dhe e kishte mbushur me gjellën duke e lënë copen e bukës mbi gjellë dhe  kishte vazhduar në qelin e rradhës. Unë e kisha humbur torruan : nuk isha as në shtepi e as në qeli! Ku ta di se ku me kishte fluturue mendja! Mendimet më ishin mjegullue tërësishtë !!

 

Shkruar me 28.9.2012

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *