Edhe kur është serioz njerëzit qeshen me të. Madje, edhe atëherë kur është i nervozuar dhe nuk është me humor. Ky është çmimi që duhet ta paguajë në jetë për humorin e tij në estradën kosovare. Sevdai Radogoshi, njeriu që 37 vjet gjendet në estradë dhe që ka krijuar Qumilin, Dikin, Gipën, Sylën, zojën Zyba, flet për jetën e tij, karrierën, për herë të parë për portalin tonë.
Kur takohesh me të dhe ai ia fillon dy-tri shakatë e para, ty të duket se është duke aktruar dhe të shkon mendja ta pyesësh se cili qenka ky personazh i ri i krijuar prej tij. Mirëpo, i tillë është ai, humorist i lindur që pa telashe mund të krijojë personazhe, secili më qesharak se tjetri.
Sevdai Radogoshi, së pari ka filluar si valltar, në moshën 13-14 vjeçare. Më pas kishte qenë një kohë edhe boksier i kategorisë pendël. Kishte punuar edhe shitës në Mëhallë të Hudumit dhe kasap në thertoren “Agimi”. Mirëpo, skeçet e para në estradë i kishte punuar në vitin 1973, për t’u popullarizuar në mesin e viteve tetëdhjetë me “Qumilin” e paharrueshëm.
Prej 1973 në skenë…
Deri në klasën e tretë kam menduar se jam budalla, meqë flisja mbrapshtë dhe njerëzit qeshnin me mua, kurse mësuesi më rrihte. Karrierën e fillova duke e imituar Mixhën Ramë, derisa një ditë mixha Ramë i vërtetë (Fitim Domi), më sugjeroi që për të pasur sukses të mos e imitoja.
Për herë të parë në RTP më ka ftuar regjisori Xhemil Vraniqi më 1982. Kam luajtur një monolog të Ramiz Kelmendit, gjakovarin. Tekstin nga gjuha letrare e kam bërë në gjuhë të gjakovarit. Në një promovim të videokasetës në Pejë, Ramizi ka thënë se, Sevdaiu është “doktor i zemrave tona që shëron zemrat tona. Vetëm një tekst të Rifat Kukajt e kam realizuar më 1983 së bashku me Luan Dakën dhe Mixhën Ramë (Baca Kolë) për RTP-në.
Jeni ndër humoristët e paktë shqiptarë që keni luajtur disa role. Sa role i keni bërë deri më sot?
Kam 36 personazhe të mia. Por, kam krijuar personazhe edhe për të tjerët, si psh: Mojen, Zhylafetin, Lumen (Elida Shasivari), Zyra (Zyrafete Gashi), Moni, Hasani (Besim Dina), Haxhi Baba, Elezi (Ibrahim Krajkova), Bujari, Vineta, Noci (Bujar Bobani), baba Hoxhë (Aziz Saliuka), tota Namie, Mumira (Shqipe Hoxha), Shkokla (Arben Danceli), Flakrimi (Arben Lleshi), Fetije Qarallajka (Vjollca Rizvanolli), Zymernija (Shkumbin Radogoshi), etj.
Qumilin e kam krijuar vet më 1983. Më 1986 Mustafë Halili, ish-redaktor më tha të bashkëpunoj me Lecin. Unë pa pëlqimin e tij e mora edhe Rasim Thaçin dhe e pagëzova me emrin Cimë, sepse Cima më ka pëlqye shumë si humorist dhe prapë e dua.
Për këto vjet sa kam luajt, kam shkruar mbi 800 skeçe dhe 3 komedi. Nuk janë pak a…?
Ishte në një kohë shumë i shikuar emisioni “Treshi përsheshi”?
Me paraqitjen e Treshit-përsheshit (të cilin e pagëzoi Ibrahim Kadriu) kemi bërë revolucion në humorin kosovar. Deri atëherë në RTP humori është interpretuar në gjuhë letrare që e kanë shkruar skenaristët, ndërsa e kanë interpretuar aktorët e teatrit të Prishtinës, Gjakovës dhe Gjilanit. Ne jemi legjendë e humorit në Kosovë, me ne ka fillua humori. Skeçet e Treshit kanë qenë aq të fuqishme sa edhe sot shikohen me kënaqësi.
Pse e luan rolin e Zybasë dhe dadës Pucë?
Sepse s’ka aktore në Kosovë që mundet ta luajë atë rol bindshëm
A ke pas kontakt me ndonjë aktor të madh? Si të kanë vlerësuar?
Po, jam takuar me aktorin e madh, të ndjerin Bekim Fehmiu. Kur më ka pa në videokasetë në rolin e Zybasë, nuk më ka njohur. Motra e tij i ka tregua se është Sevdaia dhe më vonë Bekimi në prani të Lecit, Cimës dhe Hivzi Krasniqit më ka thënë që këtë rol të femrës, asnjë aktore e Kosovës nuk mundet ta luajë.
Bekimi e çmonte shumë rolin e Qumilit dhe më pat thënë “Peshku i madh nuk rritet në ujë të vogël”.
Ne rrinim bashkë në Qafë (Prishtinë), në një piceri. Bekimi ka qenë edhe patriot i madh. Po ua japi vetëm një detaj: në vitin 1976, në Beograd, zhvillohej loja Vëllazërimi-Çupariqki. Bekimi me te birin Uliksin përcillnin takimin. Uliksi i vogël, në stadium mbante plisin në kokë… E ka dashur shumë popullin e vet.
Çfarë keni fituar gjatë këtyre vjetëve në skenë?
E kam fituar një grua që është shumë punëtore dhe konsultohem me të dhe m’i ka bërë 4 fëmijë (tre vajza e një djalë) që i dua shumë. Kjo është pasuria ime më e madhe.
Marrë nga Telegrafi, Gjerisht ne Gjakovapress nr. 71
