Prof. Dr. Ruzhdi SEFA në Akademinë kushtuar dëshmorëve të kombit, dy pishtarëve të demokracisë Xhevat Hoxha dhe Fatmir Kërleshi
Xhevati e Fatmiri kanë jetue, kanë veprua, janë rropatur si shumica nesh në Gjakovë e Kosovë. Duke u munduar të punojnë, të jetojnë e të avancojnë me ndershmëri, mbi parime të moralit dhe etikës edhe pse duke ecur nëpër tehun e shpatës, në mes kullës e çekanit, në mes Sciles e Haribdes. Mirëpo kjo të tjerëve ju pengonte:Shovenizmi dhe hegjemonizmi serb I projektuar nga elaboratet e Garashanit, Çubrollqoviçit, Rankoviqit,… këti zhvillimi të shqiptarëve I janë kundërvënë me të gjitha format dhe mundësitë. Ne vitin 1988-të me qëllim të arritjes së qëllimeve të programuara serbe, u bëhej presion organeve Federative për t’ia hequr Kosovës statutin e asaj pak autonomie. Aktin e deklarimit të ‘’parlamentarëve’’ të Kosovës, udhëheqja serbe e formalizoi me 23 Mars 1989 në saje të përdorimit të mjeteve të presionit dhe dhunës shtetërore. Një javë më pas, më 28 Mars 1989-të, në Beograd, në mënyrë festive, I proklamuan ndryshimet në kushtetutën e Serbisë. Dhe, deri sa në Beograd kremtoheshin ato ndryshime, në rrugët e Prishtinës dhe qyteteve të tjera të Kosovës demonstronin mbi 200 mijë shqiptar kundër ndryshimeve të dhunshme kushtetuare.
Kundërshtitë sa vinin e rriteshin. Në mesin e qindra protestuesve në Gjakovë që po kundërshtonin hegjemonizmin e pushtetit të atëhershëm serb, u vranë nga dora barbare e policisë, të rinjtë Fatmir Kërleshi (20 vjeç) dhe Xhevat Hoxha(24 vjeç). Vrasja e Fatmir Kërleshit, Xhevat Hoxhës dhe e të tjerëve para e pas tyre, hapi për shqiptarët dyert e lirisë, kërkesës së drejtë për Republikën e Kosovës. Guximi, trimëria dhe heroizmi I tyre, u bë inspirim I shumë të rinjve që iu bashkëngjiten pa hezitim radhëve të UÇK-së. ’’Djemtë e Asfaltit’’ ishin shtylla e UÇK-së në Rrafshin e Dukagjinit.
Në mesin e shumë datave historike si: demonstratat e 68-tës, të 81-shës ,88-tës, greva e minatorëve e deri tek dalja në publikë e UÇK-së, bashkë me rënien e shumë dëshmorëve, që me të drejtë kujtohen, Janari I përgjakshëm I vitit 1989 në Gjakovë sikur po harrohej!? Por, me injorimin e këtyre ngjarjeve, jo vetëm që lëndohen familjet (statusi I bijve të tyre ende s’është zgjidhur), por ka patur rrezik që kjo ngjarje –histori të harrohet për çdo vjet ngapak.
Jemi dëshmitar të asaj që po duan të na ndërrojnë apo rishkruajnë historinë. Për të mos ndodhur një gjë e tillë duhet që vetë ta shkruajmë atë. Të paktën këtë që e jetuam dhe disa nga ne që jemi akterë të saj. Assesi nuk bënë të harrojmë gjakun dhe veprën e Xhevat Hoxhës dhe Fatmir Kërleshit dhe gjithë të rënëve tjerë në gjithë Kosovën. Vepra e tyre duhet të na shërbejë si një apel I madh, për të mbrojtur me çdo çmim të drejtat e fituara me gjakun që është derdhur. Prandaj sot të gjithë ata që e duan jetën, lirinë, dinjitetin njerëzor dhe demokracinë përulen me nderim ndaj gjithë atyre që dhanë jetën për liri dhe çështje kombëtare.
Po e rikujtoj sot një pllakë që në vitin 1990 djemtë e Mëhallës së Gecës e vuan në vendin e krimitË
’’GJAKUN E DËSHMORËVE
SHIU NUK E LANË
AS DIELLIN NUK E THANË’’
Lavdi për jetë e mot të rënëve Xhevat Hoxha e Fatmir Kërleshi!
