“Gjatë punës sime për këto vite, kam punuar me përkushtim dhe ndërgjegje duke i shoqëruar këto edhe me përgjegjësinë më e lartë për secilin pacient, dhe falënderimi nga ata ishte shpërblimi më i madh për mua. Por nuk kanë munguar edhe falënderimet dhe mirënjohjet zyrtare, komunale e republikane, të cilat i ruaj edhe sot. Mirëpo këto ditë u nderova me një shpërblim shumë të dashur për mua , nga Kongresi i Oftamologëve Evropianë dhe Shoqata e Oftamologëve të Kosovës që u mbajt në Prishtinë m’u nda mirënjojhe “Për kontributin e jashtëzakonshëm të dhënë për zhvillimin e oftamologjisë kosovare dhe edukimin e vazhdueshëm profesional të gjeneratave të reja” që u mbajt ditë më parë në Prishtinë”, thotë dr. Avni Mati në intervisten për Gjakovapress
Intervistoi: Hajrullah Hana
Kush është doktor Avni MATI, oftamolog?
Jam i lindur në gushtin e nxehtë të vitit 1939 në Gjakovë. Rrjedh nga një familje e vjetër tregtare që udhëhiqej nga babai im, Xheladin Mati. Kur mbusha 6 mote babai më dërgoi te mësuesi (pedagogu) Bajram Nura, i cili, duke mos ia mbushur syrin, i tha babait:“Po djepin, e solle me vete… ?” Kështu shkollën fillore dhe atë të mesmen – gjimnazin, i kreva në vendlindje. Ishte maji i vitit 1957 dhe mbaruam maturën. Mua, si nxënës i shkëlqyeshëm, më liruan nga provimet e maturës.
Nga lindi dëshira Juaj për të studiuar mjekësinë?
E doja letërsinë shumë, lexoja me pasion sa që pata filluar edhe të shkruaj vargje si gjimnazist. Por pasi mbaruan mësimet, një ditë vere duke luajtur në oborrin e gjimnazit më takon drejtori, Beqir Kastrati, dhe më thotë: “Avni, çfarë do të studiosh…?! Unë i thashë: “Ende nuk e di… “ “Ti do të studiosh për mjekësi – më tha ai, – sepse edhe unë në këtë moshë do të kisha studiuar këtë shkencë”, më tha. Mes tjerash, më njoftoi se janë dy bursa – njëra për mjekësi dhe tjetra për agronomi. Kaq mundësi kishte Kuvendi Komunal i atëhershëm. Vendosa për mjekësi. Kështu studimet i fillova në Fakultetin e Mjekësisë në Shkup, në vitin 1957 dhe i përfundova në majin e vitit 1964. Kisha vështirësi të madhe materiale, sepse bursa mbulonte vetëm strehiimin dhe ushqimin. Megjithate ia dola.
Si u pritet në qytetin e lindjes – Gjakovë si mjek?
Dy ditë pas përfundimit të studimeve fillova punën, pasi ishte mungesë e madhe kuadroshi, sidomos të atyre shqiptare. Aty gjeta dr. Hysen Ukmatën dhe dr.Nexhdet Kryeziun, si dhe dr.Riza Binishin që kishte filluar punën muaj më parë. Unë isha i katërti mjek në vendlindjen time, ku më pritën ngrohtësisht. Prita pesë vite për specializim, pasi kisha kryer punën e praktikantit, pesë vite prita për shkuarje në specializim. Por drejtoresha e spitalit, dr. Mira Antokoviq, më thoshte: “Prit, prit…” e të tjera. Ndërsa kuadrot serbo-malazeze gëzonin privilegje në këtë drejtim, edhe pse pas specializimit shkonin në qendra të tjera mjekësore dhe nuk qëndronin në Gjakovë. Kështu, një ditë më erdhi radha edhe mua, më erdhi ftesa për specializim, nga doktori i parë kosovar i oftamologjisë dr Xheladin Deda. Mezi prita t’i përgjigjem kësaj oferte. Në majin e vitit 1969, fillova punën në Prishtinë, ku qëndrova për dy vite në specializim, në repartin e dr. Xheladin Dedës. Më pas, specializohem në Zagreb në klinikën e njohur “REBRO” ku përfundova këtë specalizim, në prillin e viti 1972…(shkrimi plotë në Revisten Gjakovapress Nr. 127)
